Een ander feit dat vaak wordt opgemerkt in verband met het werk van L. Ron Hubbard in de jaren dertig, is zijn werkelijk verbazingwekkende veelzijdigheid en grote mate van productie. Als men op maandag een verhaal nodig had, hoefde men Ron Hubbard pas op vrijdag te bellen, zei redacteur Jack Schiff van Standard Magazine. Daarbij overdreef hij niet. Met een regelmatige productie van honderdduizend woorden per maand werd Hubbard de onbetwiste schrijverskoning met de hoogste en snelste productie (en dat in slechts drie dagen per week en in elk belangrijk genre).

Als scriptschrijver voor Hollywood tijdens diezelfde periode, was zijn grote productie met films als Columbia’s The Adventures of the Mysterious Pilot en The Great Adventures of Wild Bill Hickok en Warner Bros. “Spider” serie eveneens opmerkelijk, terwijl zijn The Secret of Treasure Island een van de meest winstgevende series van die tijd was. Zijn werk in Hollywood in de jaren dertig was niet de enige bijdrage die hij aan dat medium leverde: onder zijn laatste werken uit de jaren zeventig en tachtig bevinden zich meerdere scenario’s in verscheidene genres.

Genres een Nieuwe Vorm Geven

Hoe gevarieerd en verbazingwekkend zijn productie ook was, is geen enkele verhandeling over de rol van L. Ron Hubbard in de dertiger jaren volledig zonder in beschouwing te nemen hoe hij meehielp sciencefiction een nieuwe vorm te geven en zijn onuitwisbare stempel drukte op fantasieverhalen.

In 1938 was de naam L. Ron Hubbard misschien nog geen begrip, maar als die naam verscheen op de omslag van tijdschriften zoals Thrilling Adventures of Five Novels Monthly was dat een garantie voor het onmiddellijk omhoogschieten van de verkoopcijfers. (Dit gold ook voor een aantal pseudoniemen waaronder hij in verscheidene genres actief was.) In de hoop munt te kunnen slaan uit deze populariteit, riep het grote uitgeversbedrijf Street & Smith de hulp in van L. Ron Hubbard om hun pas aangekochte tijdschrift Astounding Science Fiction nieuwe vorm te geven. Hoewel hij met het genre niet erg vertrouwd was, intrigeerde dit voorstel Hubbard: Astounding richtte zich voorheen op onwaarschijnlijke machines – ruimteschepen, stralingswapens en robots – maar Street & Smith had besloten dat het tijdschrift menselijke trekken moest aannemen met volledig echte personages, dus “echte mensen”.

Het resultaat was een verzameling fictie waarover in sciencefictionkringen nog altijd gepraat zal worden, waaronder het veel geroemde verhaal Final Blackout, waarvan Heinlein zei dat dit “één van de meest perfecte stukken sciencefiction is dat ooit is geschreven”. Uit dit samenwerkingsverband met Street & Smith vloeide ook het uitstapje voort van L. Ron Hubbard naar fantasieverhalen en Fear, een mijlpaal uit die periode. Fear, puttend uit zijn etnologisch onderzoek, vertelt het verhaal van een botsing tussen wetenschap en bijgeloof en werd later door griezelmeester Stephen King beschreven als “een zeldzaam boek in het thriller-genre dat terecht kan worden aangeduid met het gewoonlijk wat versleten adjectief ‘klassiek’, zoals in ‘Dit is een klassiek verhaal van huiveringwekkende, surrealistische dreiging en verschrikking’”.