“Gedurende ongeveer vijftien jaar”, verklaarde L. Ron Hubbard in een belangrijk essay uit 1965, “heb ik, naast andere takken van de filosofie, het onderwerp KUNST bestudeerd”. Daarvoor had hij twee redenen. Op de allereerste plaats, zoals hij verklaarde, is “kunst de minst gecodificeerde van de menselijke inspanningen, die het meest verkeerd wordt begrepen”. Zelfs de definitie van kunst, stelde hij, was nog steeds het onderwerp van intensief debat. Dus, op een zuiver academisch niveau, wenste hij het onderwerp in de breedste en meest essentiële zin te onderzoeken en aldus aloude vragen van filosofen en critici te beantwoorden, met inbegrip van de voornaamste vraag: “Wat is Kunst?”.

Er was echter nog een andere reden voor zijn interesse in het onderwerp: het lag hem zeer na aan het hart. “Mijn eigen dromen in woorden, verf of in muziek vastleggen en ze dan tot leven zien komen”, had hij zo’n dertig jaar eerder geschreven, “is de hoogste vorm van opwinding”. Over kunstenaars in het algemeen verklaarde hij dat alleen zij in staat zijn om onze toekomst neer te zetten. Het stond derhalve buiten kijf dat hij “dit tamelijk uitgebreide onderwerp KUNST”, zoals hij het beschreef, niet licht opvatte. Het is waarschijnlijk onmogelijk om het leven van L. Ron Hubbard te beschouwen zonder daarbij zijn artistieke prestaties in aanmerking te nemen.