Iedere cultuur in ieder tijdperk heeft vertrouwd op een morele code om algemene richtlijnen te geven voor een gedrag dat leidt tot sociale harmonie en voortbestaan. Hoewel veel van wat er in deze vroegere morele codes staat misschien niet zo relevant lijkt in de eenentwintigste eeuw, waren ze wel relevant in de tijd dat ze geschreven werden. Ze hielpen bij het verzekeren van het voortbestaan van het gezin, de groep en de natie. Zij verschaften de middelen waarmee de mensen de basisregels van eerlijkheid en wederzijds vertrouwen in ere hielden. Kort gezegd, de morele code zorgde voor algemeen geldende beginselen waardoor men in vrede, voorspoed en harmonie met elkaar kon leven.

Echter, aan het begin van de jaren tachtig was, zoals L. Ron Hubbard het stelde, de wereld een ware jungle geworden. De tekenen waren overal te zien. “Hebzucht is Goed” was een populair gezegde uit die tijd, terwijl men op obscene wijze fortuinen vergaarde door manipulatie en fraude met aandelen. Indien kunst en amusement er een afspiegeling van waren, dan hebben de tachtiger jaren het begin gemarkeerd van een werkelijk beangstigend tijdperk van willekeurig geweld. En wie kan vergeten dat de jaren tachtig gekenmerkt werden door geweld in de binnensteden, waar
13 en 14 jaar oude kinderen elkaar vermoordden zonder enig gevoel van spijt.

Het was met het oog op deze wereld waar enige moraliteit ontbrak, dat L. Ron Hubbard in 1981 zijn Weg naar een Gelukkig Leven presenteerde. Zijn aanpak was opvallend breed, zowel in historisch als in cultureel opzicht. Zoals alle zeer oude culturen een morele code nodig hadden voor het voortbestaan van hun beschaving, stelde hij, zo heeft ook onze huidige cultuur daar behoefte aan. Want oude waarden werden afgebroken maar niet door nieuwe vervangen, omdat op religie gebaseerde codes uit lang vervlogen tijden een geloof vereisten dat velen niet langer konden opbrengen. Hij kwam eveneens tot de conclusie dat theorieën die stellen dat kinderen vanzelf wel een moraal zouden ontdekken, niet minder onbetrouwbaar waren. Dus schreef hij De Weg naar een Gelukkig Leven.

Dit werk is de enige morele code, bedoeld voor een pragmatische, supertechnische en uiterst cynische samenleving. Het is het eerste werk van deze aard dat volledig gebaseerd is op gezond verstand en dat los staat van religie. Het doet alleen maar een beroep op het gezond verstand van de lezers en is ontworpen om hen te helpen de grondregels in hun dagelijks bestaan feitelijk toe te passen. Onder de oppervlakte van de vele verschillen in nationale, politieke, raciale, religieuze en andere schakeringen, moet ieder van ons als individuele mens zijn weg door het leven zien te vinden. Die weg, zoals De Weg naar een Gelukkig Leven ons leert, kan worden verbeterd indien de daarin gegeven grondregels bekend zijn en gevolgd worden.

Leven in een immorele samenleving kan lastiger dan alleen maar moeilijk zijn wanneer zelfs de meest fundamentele menselijke waarden belachelijk worden gemaakt. Om zich tegen een dergelijke morele ontaarding te verweren, geeft Hubbard in De Weg naar een Gelukkig Leven eenentwintig afzonderlijke grondregels aan die elk een leefregel vormen die relevant is voor een ieder die in onze steeds kleiner wordende wereld leeft. Er zijn meer dan 100 miljoen exemplaren van dit boekje in 170 landen en 96 talen in omloop en het einde ervan is nog niet in zicht. Tot dusver heeft dit werk zestien eervolle vermeldingen gekregen van het Congres van de Verenigde Staten en enthousiast instemming gekregen van politiemensen, burgerlijke overheden, zakenlieden en onderwijskundigen. Het vormt de basis voor uiterst succesvolle campagnes zoals “Set a good example” (Geef het goede voorbeeld) en “Get drugs off schoolgrounds” (Weg met drugs in de scholen), waar meer dan 12 miljoen Amerikaanse studenten in meer dan 12.000 lagere en middelbare scholen bij zijn betrokken. Deze campagnes hebben op hun beurt steunbetuigingen gekregen van ruim 150 regionale overheidsbekleders en directeuren van regionale alcohol- en drugmisbruik-programma’s en van onderwijsinstellingen in honderden gemeenschappen in de Verenigde Staten.