Fotografie, zo merkte L. Ron Hubbard graag op, betekent “schrijven met licht” en wanneer men ziet hoe zijn foto’s aanspreken, is deze uitspraak een toepasselijke beschrijving van zijn werk.

Hoewel hij tijdens zijn jeugdjaren een enthousiaste leerling met de camera was, begon zijn carrière pas werkelijk aan het eind van de twintiger jaren met een reeks van beroemde fotostudies, genomen tijdens zijn reizen in China. Het werk was werkelijk professioneel en werd uiteindelijk gekocht door National Geographic. Bij zijn terugkeer naar de Verenigde Staten zette hij zijn carrière in de fotografie voort als fotojournalist voor plaatselijke kranten en, op freelance-basis, voor verschillende landelijke tijdschriften. Het opmerkelijkst was de publicatie van zijn werk in het tijdschrift voor luchtvaartliefhebbers, de Sportsman Pilot.

Na het begin van zijn officiële carrière als schrijver in 1933 nam zijn werk als fotograaf enigszins een tweede plaats in. Desalniettemin was hij in zijn latere jaren regelmatig achter de camera te zien om onder andere reclamefoto’s te maken voor verschillende Europese organisaties. Hij maakte veel geprezen foto’s van Zuid-Engelse landschappen die uiteindelijk werden geselecteerd uit drieduizend inzendingen voor de Internationale Fotografie Tentoonstelling in Nantes, Frankrijk. Foto’s van Hubbard uit die jaren werden tevens geselecteerd voor de Salon International d’Art Photographique in Versailles en later gepubliceerd in de L. Ron Hubbard foto-kalenders.

In 1975 zette hij dat werk voort op het eiland Curaçao van de Nederlandse Antillen, waar reeds enkele dagen na zijn aankomst te lezen stond: “Dankzij zijn professionele accuratesse maakt Hubbard precies de foto die hij wil, en bovendien maakt hij ze aan één stuk door, een productie van meer dan zevenduizend foto’s sinds hij hier op Curaçao begon te fotograferen”.

Bij zijn terugkeer in de Verenigde Staten in 1976 vestigde hij zich in Zuid-Californië en kreeg de fotocarrière van L. Ron Hubbard een nieuwe dimensie: het opleiden van fotografen. Uit dit educatieve werk ontstond zijn beschrijving van alle belangrijke stappen die een fotograaf moet nemen om een geslaagde opname te maken – met inbegrip van de vaak verwaarloosde voorbereiding, het zich voorstellen van een beeld. Of als alternatief raadde hij fotografen aan om te leren een beeld onmiddellijk te herkennen. In beide gevallen, en dat is wat al het artistieke werk van L. Ron Hubbard kenmerkt, moeten fotografen leren “de foto’s te laten spreken”. Als onderdeel van het educatieve proces werden de foto’s van alle studenten door L. Ron Hubbard persoonlijk beoordeeld. Naast de meer conventionele aspecten van compositie en belichting, bleef hij voortdurend het kernpunt van communicatie benadrukken: Wat zei de foto, als die al iets te zeggen had? In deze educatieve periode ontstonden ook zijn uiterst belangrijke testprocedures voor zowel apparatuur als film en zijn verduidelijking van het lange tijd verkeerd begrepen onderwerp compositie.

Nu is zijn volledige fotografische oeuvre zorgvuldig bijeengebracht in de “L. Ron Hubbard Series” en “L. Ron Hubbard: Images of a Lifetime”. Meer dan zeshonderd foto’s worden, van zijn eerste opnames met een eenvoudige Kodak Brownie tot en met zijn latere werk in Zuid-Californië, tentoongesteld. Uiteraard zit er ook een selectie bij uit zijn befaamde China-fotoserie, van zijn bekroonde opnames van het Engelse platteland en van alle andere opnamen die het werk van Hubbard kenmerken op het gebied van wat hij beschreef als “schrijven met licht”.