De kern van de bestuurlijke ontdekkingen van Hubbard wordt gevormd door het Organiseerbord of “Orgbord” zoals dit algemener bekend staat. Het Orgbord werd in 1965 ontwikkeld en is de schematische voorstelling van de organisatie, waarbij iedere functie die noodzakelijk is voor een succesvolle groepsactiviteit is benoemd. In feite beschrijft het Orgbord het ideale organisatorische patroon voor welke activiteit dan ook.

Dit patroon bakent vele activiteiten af – zowel in groepsverband als individueel – uitgedrukt in zeven essentiële divisies. Die divisies zetten op hun beurt alle plichten, functies en acties uiteen die noodzakelijk zijn voor een gecoördineerde inspanning. De divisies 1 tot en met 7 van het Organiseerbord staan in een volgorde die bekend staat als de “productiecyclus”. Nogmaals, deze volgorde is volstrekt niet willekeurig gekozen. Wanneer Hubbard van een productiecyclus spreekt, heeft hij het niet over een lopende band of de menselijke machine die het organisatiepatroon vormt in de zakenwereld. Hij bedoelt eerder de specifieke stappen die alle productieprocessen, zowel individueel als in een groep, op natuurlijke wijze volgen. In feite moet iemand die wat dan ook wenst te realiseren, deze zeven basisstappen uitvoeren. In dit verband is het Organiseerbord niet alleen de ideale methode voor een succesvolle organisatie, het is eigenlijk de enige methode voor een succesvolle organisatie.

Na het bepalen van de ideale vorm van organisatie geeft Hubbard de specifieke bestuurlijke beleidsregels volgens welke deze vorm functioneert. Deze bestuurlijke beleidsregels zijn uiteengezet in een reeks naslagwerken die als de Organization Executive Course (OEC, organisatiecursus voor bestuurders) bekend staat. Deze OEC-boeken beschrijven in detail de theorie en de bijzonderheden van elk facet dat een rol speelt in een organisatie, van het werven van personeel tot het ethisch gedrag van medewerkers, van reclame tot kwaliteitscontrole, enz. Er is een boekdeel voor iedere divisie van het Orgbord, waarin de precieze werking en functies van die divisie uiteen worden gezet. De boekdelen van L. Ron Hubbard’s Management Series bevatten alle gereedschappen die nodig zijn voor het leiden van een organisatie, zoals hoe te organiseren, hoe een leidinggevende te zijn, hoe een organisatie neer te zetten, hoe met personeel om te gaan en zelfs de kunst van public relations. De OEC-boeken geven dus beleidsregels voor het dagelijks leiden van een organisatie, terwijl de Management Series beleidsregels geeft voor het besturen van organisaties.

Onder de principes die men in deze beleidsregels aantreft, zijn de zeer belangrijke “Condities van Bestaan”, die Hubbard definieerde en die de mate van succes of voortbestaan van iets uitdrukt. Het basisconcept is vaag bekend aan de pientere bestuurder die spreekt in termen van de “gezondheid van een bedrijf”. Maar waar het idee van de gezondheid van een bedrijf slechts twee condities impliceert, goed of slecht, en geen precieze middelen biedt om die gezondheid te verbeteren, geeft Hubbard veel meer. Hubbard analyseerde in het bijzonder de verschillende niveaus van voortbestaan: van een conditie van niet-bestaan, tot een conditie van gevaar, tot een conditie van noodtoestand, tot condities van normaal functioneren, toevloed en macht. Bovendien zette hij de noodzakelijke formules of stappen uiteen die men moet volgen om een betere conditie te bereiken. Dat wil zeggen dat men, door het uitvoeren van eenvoudig uitgestippelde stappen, via iedere conditie opklimt naar de volgende conditie, tot de organisatie werkelijk floreert. 

Om al het giswerk omtrent de bedrijfsconditie te vermijden, werkte Hubbard methoden uit om de organisatorische gezondheid te monitoren door middel van statistieken. De statistiek, zoals hij het definieerde, is een getal of bedrag dat wordt vergeleken met een eerder getal of bedrag van hetzelfde ding. Statistieken verwijzen dus naar een hoeveelheid werk of de waarde ervan en zijn de enige zuivere maatstaven voor ieder productieproces of activiteit, of het nu een organisatorische activiteit betreft, of het werk van een individuele medewerker. Bestuurlijk gezien vormen de statistieken dus de barometer van de organisatorische gezondheid, terwijl de Condities van Bestaan de middelen leveren om die staat van gezondheid te verbeteren. Wanneer deze middelen correct worden gebruikt, kunnen ze probleemgebieden exact identificeren en deze dan verbeteren.