De avonturen van L. Ron Hubbard leiden rechtstreeks naar 19 februari 1940, de dag waarop hij werd geëerd met een plaats in de Explorers Club.

Zijn kwalificaties voor toegang waren onder meer de toevoegingen van Hubbard aan de kaarten van de kustwateren van West-Indië, zijn mineralogisch onderzoek van Puerto Rico en rapporten aan het Ministerie van Handel die resulteerden in het sluiten van zo’n dertig gevaarlijke landingsstroken.

Daarna kon L. Ron Hubbard met trots de vlag van de Explorers Club voeren tijdens zijn volgende onderneming: de Experimentele Radiografische Expeditie in Alaska.

Aan boord van de Magician, een 10 meter lange tweemaster, moest hij de toenmalige nieuwe radiografische koersbepaler testen tussen Puget Sound en de noordwestelijke kuststrook van Alaska. Het instrument, dat werd omschreven als de eerste echte vooruitgang in navigatie sinds de sextant, is de directe voorloper van de Loran (Long Range Navigation) system, wat op alle zee- en luchtwegen werd gebruikt totdat satelliettechnologie aan het einde van de twintigste eeuw zijn intrede deed.

Ook relevant voor de reis van drieduizend kilometer was het opnieuw in kaart brengen van een bijzonder verraderlijk kanaal en zijn etnologische studie van de Aleoeten en Haidas.

Tijdens die reis ving hij niet alleen een Kodiak beer, maar trotseerde ook windvlagen van honderd kilometer per uur en de daarbij horende golven bij de Aleoeten. Andere problematische momenten waren een motorstoring tijdens golven van tien meter hoog en een helse passage door een kanaal dat bekend staat als de Seymour Narrows – terwijl hij de hele tijd vijfendertig millimeterfilm volschoot met een stereo-optische lens voor driedimensionale details. Vandaar de haveloze staat van zijn eerste Explorers Club vlag nummer 105.

Of zoals L. Ron Hubbard het kort en bondig stelde: “Wat is het leven zonder uitdagingen?”