“Het zijn niet de dromen waar het de mens aan ontbreekt”, verklaarde L. Ron Hubbard in 1969. “Het is een gebrek aan de vereiste knowhow om die dromen ook te realiseren”. Om uitsluitend en alleen deze reden “Hebben hele bevolkingen, om maar te zwijgen over bedrijven, samenlevingen en groepen, tientallen jaren in verwarring en onrust doorgebracht”.

De gevolgen hiervan worden ons iedere dag in de krantenkoppen onder ogen gebracht: verlammende tekorten, hoge belastingdruk, bedrijven die failliet gaan en alleen al in de welvarende Verenigde Staten leven meer dan 37 miljoen mensen onder de armoedegrens. Niet voor niets legde Hubbard verder dan ook uit: “Het geluk van de mens en de levensduur van bedrijven en landen hangt kennelijk af van organisatorische knowhow”.

Indien men werkelijk begreep hoe mensen het best functioneren – hun behoeftes, ambities en de oorzaak van hun falen – zou men natuurlijk begrijpen hoe groepen mensen het best functioneren. Dit was het uitgangspunt van waaruit Hubbard de problemen benaderde met betrekking tot de wijze waarop wij met anderen samenwerken. Niet met bestuurlijke foefjes of autoritaire decreten, maar met een oprecht meelevende kijk op groepen als verzamelingen van individuele mensen die zich voor een gezamenlijk doel verenigd hebben.

In totaal heeft Hubbard meer dan dertig jaar besteed aan het ontwikkelen en codificeren van de bestuurlijke beleidsregels volgens welke Scientology organisaties functioneren. Deze beleidsregels zijn afgeleid van de basiswetten die het gehele menselijke gedrag bepalen, en op die manier een hoeveelheid kennis vormen die net zo belangrijk is voor groepen, als zijn geschriften over Dianetics en Scientology zijn voor de rehabilitatie van de individuele geest. Sterker nog, vóór Dianetics en Scientology kende niemand werkelijk de principes die bepalend zijn voor groepsactiviteiten, net zo min als men de principes kende van het menselijk verstand.