“Wat men gewoonlijk vergeet”, zo merkte Hubbard eens op, “is dat ik met schrijven mijn onderzoek financierde”. En ofschoon hij meer algemeen bekend is om wat uiteindelijk uit dat onderzoek voortkwam, zullen zijn romans en verhalen nooit worden vergeten. Met 15 miljoen woorden, gepubliceerd tussen 1929 en 1941, was de naam L. Ron Hubbard in de jaren dertig nagenoeg synoniem met populaire fictie of, zoals zijn vriend en mede-auteur, Frederick Pohl had gezegd, “Zijn verhalen werden een onderdeel van het culturele erfgoed van elke fan, zodra zij in de winkel en de kiosk verschenen”. En gezien de omvang van zijn werk gedurende deze jaren – meer dan tweehonderd verhalen en romans in alle populaire genres: mysterie, western, avontuur, fantasie, sciencefiction en zelfs romantiek – was dat inderdaad een rijk, cultureel erfgoed.

Zoals dat toen gebruikelijk was, vormden de “pulps” de voornaamste markt voor Hubbard. “Pulps”, zo genoemd naar het houtpulp dat men gebruikte om het papier te maken waarop ze werden gedrukt, waren in die tijd veruit de populairste tijdschriften. Met een lezerspubliek van zo’n dertig miljoen mensen – een kwart van de Amerikaanse bevolking – hadden zij tot de komst van televisie een unieke invloed. Hoewel de pulps vooral een populair medium waren, betekende dit niet gebrek aan literaire waarde. Anderen die hun carrière zijn begonnen in soortgelijke tijdschriften zoals Argosy, Astounding Science Fiction, Black Mask en Five Novels Monthly, waren Raymond Chandler, Dashiell Hammett, Edgar Rice Burroughs en Robert Heinlein. Het was dan ook niet voor niets dat Hubbard trots terugblikte op die “goeie ouwe tijd” en sprak over de avonden die hij doorbracht met de beroemde Dash Hammett, Edgar “Tarzan” Burroughs en Mr. Pulp zelf, Arthur J. Burks. En hoewel Hubbard niet speciaal over zijn eigen status sprak, was deze niet minder legendarisch.

In feite, zo herinnert Pohl zich, deed “Niemand dat soort dingen beter dan hij... kleurrijk, opwindend en voortdurend uitdagend”. Een voorbeeld daarvan is L. Ron Hubbard’s eerste volledige roman, Buckskin Brigades. Geroemd als één van de eerste populaire werken die een nauwkeurig beeld geeft van de Blackfoot indianen, is Buckskin Brigades inderdaad alles wat Pohl beschreef en zelfs nog meer. “Beslist een zeldzaam soort avonturenroman”, schreef de New York Times. De roman was één van de eerste uitingen van een veranderende zienswijze ten aanzien van een, in wezen, etnocentrisch cliché: de Amerikaanse indiaan als een moordzuchtige wilde. “Nooit eerder”, zo verklaarden later de raadsleden van de Blackfeet, “zijn onze moraal en onze ethiek op zo heldere wijze voorgesteld”. Wat Buckskin Brigades verder uniek maakt, is het feit dat het ongeveer veertig jaar na de eerste uitgave de bestsellerlijst bereikte.