Αν και ποτέ δε θεώρησε τον εαυτό του επαγγελματία μουσικό με τη στενή έννοια, τα μουσικά επιτεύγματα του Λ. Ρον Χάμπαρντ δεν είναι καθόλου αμελητέα. Ερμηνεύοντας μπαλάντες στο ραδιόφωνο τη δεκαετία του 1930, κατείχε κάποτε μια θέση την οποία θα κάλυπτε αργότερα ο Άρθουρ Γκόντφρεϊ και συνέχισε να συνθέτει και να κάνει μουσικές εκτελέσεις όλη την υπόλοιπη ζωή του.

Στη δεκαετία του 1970, οργάνωσε, δίδαξε και ενορχήστρωσε διάφορες ομάδες ερμηνευτών και από το έργο αυτό προέκυψαν άφθονες βασικές παρατηρήσεις, συμπεριλαμβανομένης της ανάλυσής του για την κάντρι της Δύσης, το φλαμένκο, την παραδοσιακή ανατολίτικη, ακόμη και τη ροκ μουσική (για την οποία έκανε τη σωστή παρατήρηση πως εξελισσόταν προς όλο και πιο πρωτόγονες μορφές). Αξιοσημείωτες ανάμεσα στις συνθέσεις του εκείνη την εποχή είναι οι τολμηρές μείξεις του με σύγχρονη τζαζ, ρέγκε και καλίψο, καθώς και η μοντέρνα χρήση παραδοσιακών ισπανικών και ανατολίτικων μορφών. Επίσης εξαιρετικά τολμηρή είναι η σκιαγράφηση που έκανε γι’ αυτό που ονόμασε «οι νόμοι της αναλογίας των ήχων», όπου χρησιμοποιούνταν παρόμοια όργανα με ελαφρώς διαφορετική χροιά για να υπερνικήσουν το επί μακρόν ενοχλητικό πρόβλημα της οργανικής ακύρωσης, όπου δηλαδή ο ήχος ενός οργάνου «εξαφανίζει» έναν άλλο ανεξάρτητα από την ένταση που έχει αυτός. Μόλο που διάφοροι επαγγελματίες έχουν επινοήσει ποικίλες μεθόδους αντιμετώπισης, ο Ρον ήταν στ’ αλήθεια ο πρώτος που κατάφερε και να αναλύσει το πρόβλημα και να προσδιορίσει τη λύση του.

Τα τελικά αποτελέσματα των μουσικών ανακαλύψεών του ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακά. Πράγματι, έγραψε ένας σύγχρονός του κριτικός, ο Λ. Ρον Χάμπαρντ δίνει τη λύση για «ένα πρόβλημα το οποίο μουσικοί όπως ο Μπάντι Ριτς και ο ίδιος ο Γούντι Χέρμαν δεν κατάφεραν να λύσουν. Που σημαίνει: εστιασμός της ενέργειας που βγαίνει συνδυαστικά από μια μεγάλη μπάντα, ένα κατόρθωμα που είναι σαν να χαλιναγωγείς τα άτομα ενός μορίου».

Η επόμενη προσφορά του Λ. Ρον Χάμπαρντ στη μουσική ήταν, και πάλι, και ευφάνταστη και μοναδική: τη συνοδευτική μουσική για το μυθιστόρημά του που είχε γίνει μπεστ-σέλερ, το Πεδίο Μάχης Γη. Έχοντας περιγραφεί σωστά ως ηλεκτρονική τζαζ, το άλμπουμ ήταν το πρώτο που αξιοποιούσε πλήρως τις δυνατότητες της Ηλεκτρονικής Σύνθεσης Μουσικής – Computer Musical Instrument (CMI). Το Πεδίο Μάχης Γης, το άλμπουμ, περιέχει δεκατρείς συνθέσεις του Ρον εμπνευσμένες από τους χαρακτήρες και τα σημαντικά γεγονότα του μυθιστορήματός του. Το άλμπουμ περιέχει επιπλέον εκτελέσεις από το σπουδαίο μουσικό της τζαζ Τσικ Κορία, και τον πρώην πιανίστα των Rolling Stones Νίκι Χόπκινς.

Δεδομένου του εξαιρετικά σατιρικού χαρακτήρα του βιβλίου, το επόμενο έργο του Ρον είναι το άλμπουμ Αποστολή Γη, μια ταιριαστή σκληρή ροκ μουσική συνοδεία. Ο κύριος καλλιτέχνης δεν ήταν άλλος από το μύθο του ροκ Έντγκαρ Γουίντερ. Το τραγούδι από το άλμπουμ «Κραυγή» υιοθετήθηκε αργότερα από τους οικολόγους ως το εμβατήριό τους για την αναχαίτιση της ανεξέλεγκτης ρύπανσης.

Το τελευταίο άλμπουμ του Ρον, Ο Δρόμος προς την Ελευθερία, αντανακλά την πεποίθησή του ότι η μουσική είναι μια υπέροχη παγκόσμια γλώσσα. Στην προκειμένη περίπτωση, τη χρησιμοποιεί για να μεταδώσει κάτι από τις θεμελιώδεις αλήθειες που περιέχονται στη Σαηεντολογία, και έτσι το έργο μπορεί να θεωρηθεί θρησκευτική μουσική στο στιλ της Σαηεντολογίας. Οι στίχοι, με τη σειρά τους, έχουν μεταφραστεί σε επτά γλώσσες. Και πάλι, το άλμπουμ περιέχει εκτελέσεις από Σαηεντολόγους που εργάζονται στη βιομηχανία του θεάματος, συμπεριλαμβανομένου του Τσικ Κορία, του Τζον Τραβόλτα και της Τζούλια Μιγκένες. Ο Δρόμος προς την Ελευθερία περιέχει επίσης μια ερμηνεία από τον ίδιο τον Λ. Ρον Χάμπαρντ στο τελευταίο τραγούδι, στο οποίο πολύ σωστά δόθηκε ο τίτλος «Σας Ευχαριστώ που Με Ακούσατε».